Inachukuliwa kuwa rasilimali sasa katika sehemu nyingi za Ulaya, ikiwa ni pamoja na Italia, kwa kuzingatia taarifa zilizotolewa na tabaka letu la kisiasa, katika taka za Sicily bado inaainishwa kama tatizo.
Kitendawili, ikiwa tunafikiri tuko katika mkesha wa kuanzishwa upya kwa sera kabambe za udhibiti wa taka katika ngazi ya jamii: msukumo ambao unalenga kuachana kabisa na mtindo wa uchumi wa mstari, kukumbatia wazo endelevu zaidi la mzunguko wa rasilimali.
Picha ya mwisho ya Italia kuhusu suala la upotevu, iliyo katika ripoti ya 2017 iliyoandaliwa na Kituo cha Kitaifa cha Mzunguko wa Taka cha ISPRA, inaonyesha nchi yenye kasi mbili: ikiwa kwa upande mmoja kaskazini, wema pia katika sekta hii, itaweza kutofautisha kwa wastani 64.2% ya taka zinazozalishwa, kusini, rekodi tofauti za ukusanyaji kwa kiasi kikubwa maadili ya chini (37.6%) na bado mbali na kizingiti 50. % iliyowekwa na Umoja wa Ulaya. Kiwango hiki, hata hivyo, kilipaswa kufikiwa mwaka wa 2009. Vipi kuhusu Sicily ? Kwa bahati mbaya, kwa suala la ukusanyaji wa taka tofauti, kanda yetu inaweza kuzingatiwa katika mambo yote aibu ya Italia. Kisiwa kimesalia kukwama kwa asilimia 15.4%, thamani ya chini sana ikizingatiwa kuwa mikoa yote ya Kusini ina angalau asilimia 20-30 zaidi ya pointi.
Kuelezea kwa undani zaidi na kuzingatia maeneo matatu yenye watu wengi zaidi ya kisiwa (Palermo, Catania na Messina), mnamo 2016 katika kiwango cha Jiji la Metropolitan, mkusanyiko tofauti ulifikia 18.5%. bonde la wakazi 1,185,695), katika 10.4% katika Catania (thamani ya chini kabisa nchini Italia, 1.113.303) na 14.3% huko Messina (pop. 636,653).
Wasicilia watatu wako katika sehemu tatu za mwisho nchini Italia katika suala la upambanuzi wa taka za mijini. Maadili ni ya chini zaidi ikiwa tutazingatia data kwa kila jiji (na idadi ya watu inayozidi wakaazi elfu 200), ni wazi kuwa miji midogo ya ukanda wa mji mkuu inaweza kufanya vizuri zaidi.
Palermo ina thamani ya chini kabisa nchini Italiana mojawapo ya miji ya chini kabisa barani Ulaya (kama vile miji ya Romania na Slovakia): mnamo 2016, mji mkuu wa Mkoa ilitenga asilimia 7.2 pekee yataka za mijini zinazozalishwa.
Ili kuiweka kwa maneno mengine, kati ya kilo 515 ambazo wakaaji wa wastani wa Palermo hutoa kila mwaka, ni kilo 37 pekee zinazotumika kuchakata tena. Pia ni mbaya sana katika miji ya Catania na Messina, ambapo ukusanyaji wa taka tofauti huacha kwa 10.3% na 11.2% mtawalia.
Data ambayo bado ni sehemu ya 2017, iliyochapishwa kwenye tovuti ya Ofisi Maalum ya ufuatiliaji na kuongeza ukusanyaji tofauti wa taka katika Mkoa wa Sicilian, inaonyesha kuboreka kidogo kwa Messina (14.9%) na Palermo (13.2%), na kuzorota kwa dhahiri kwa Catania (8.7%).
Kutoka kwa hifadhidata hiyo hiyo inaweza kuonekana kuwa ni manispaa 17 pekee za Sicilian zinazotenganisha zaidi ya 70% ya taka zinazozalishwa. Miongoni mwa vituo vikubwa, Marsala (55%), C altagirone (59, 2%) na Alcamo (60, 2%) hujitokeza. Hatimaye, 277 manispaa za Sicilian zimesalia chini ya kiwango cha 50%, thamani ambayo, tunakumbuka, kulingana na Jumuiya ya Ulaya, ilipaswa kufikiwa mwaka wa 2009.
Lakini ni nini kinakosekana katika eneo letu ili kuweza kuwa sawa na mikoa mingine ya Italia au nchi adilifu zaidi za Ulaya? Kujibu swali hili si rahisi, hasa ikizingatiwa kuwa ubadhirifu, kama rasilimali nyingine za kiuchumi, mahali pengine huleta maendeleo, utajiri na ajira kwa kuheshimu mazingira.
Hakika tabaka la utawala wa kisiasa la Sicily lina majukumu mazito kwa kushindwa kwa mfumo tofauti wa kukusanya taka. Tunahitaji kuanza kuhamasisha kwa umakini na kiuchumi sio tu kuchakata, lakini pia ujenzi wa mimea ya matibabu, kuchakata na kutengeneza mboji kwa sehemu ya kikaboni.
Ombwe la miundombinu ambalo hutulazimisha kuchukua taka kwenye madampo(wakati Ulaya nzima inajaribu kuifunga) na ambayo huongeza kwa kiasi kikubwa wastani wa matumizi ya kaya: ikiwa tungeweza kutofautisha vizuri tungelipa kidogo.
Pia kuna ukosefu wa dhamiri ya kiraia, bila ambayo hakuna elimu, busara na upendo kwa mazingira. Na hii haiwahusu wananchi wote tu, bali hata wajasiriamali na wale wanaofanya kazi katika makampuni ya huduma za mazingira.
Katika kiwango chochote. Sehemu ya mwisho, inauma sana: mitambo ya kupoteza nishati kwa taka, iliyobobea kiteknolojia, haipo, kama vile Brescia, Turin, Zurich, Vienna, Tokyo, Osaka au dazeni za maeneo mengine. Mimea ambayo hakika haiwakilishi wakati ujao na ambayo juu ya yote inahitaji muda mrefu wa ujenzi (angalau miaka 5), lakini bila ambayo, hadi sasa, haiwezekani kufunga mzunguko wa taka (na wale wanaodai kinyume ni uongo)
Tunaweza kufanya nini kwa sasa? Tunaendelea kuongelea tu madampo na uhamisho wa taka nje ya nchi na madhara yake ni mazingira na mifuko ya wananchi
