Maelezo ya kivutio
p> Karibu na Kanisa Kuu la Mtakatifu Sophia kuna Mahakama ya Maaskofu iliyokuwa ikifanya kazi iliyofungwa na kuta za mawe, ambayo ni ngumu ya majengo ya Maaskofu wakuu wa Vologda. Hapo awali, vyumba vya maaskofu vilikuwa karibu na Kanisa Kuu la Ufufuo kwenye Mraba wa Lazy. Katika miaka ya 60 ya karne ya 16, Korti ya Maaskofu ilihamishiwa eneo la Kremlin linalojengwa.
Mwanzoni, majengo ya makazi ya askofu yalitengenezwa kwa mbao, na ua ulikuwa umezungukwa na uzio wa mbao na milango kadhaa. Katikati ya karne ya 17, Kanisa la Watakatifu Watatu lilijengwa juu ya lango. Katikati ya karne ya 17, majengo yote muhimu kwa kituo cha utawala cha dayosisi yalionekana katika makazi ya maaskofu. Kulikuwa na "serikali", "msalaba", seli za askofu, kanisa "lenye fimbo", kibanda cha "lango" na vyumba vingi vya msaidizi. Majengo haya yote ya mbao yalijengwa tena zaidi ya mara moja, kama inavyoweza kuhukumiwa kutoka kwa nyaraka anuwai za maandishi, kwa mfano, kutoka kwa kitabu cha mwandishi wa Vologda cha 1627.
Mwisho wa miaka ya 1650, jengo la kwanza la mawe ambalo lilikuwa la Nyumba ya Maaskofu lilionekana - Jengo la Uchumi, ambapo hazina na seli za serikali zilikuwako. Jengo la pili la jiwe la ua wa dayosisi liliitwa jengo la Simonovsky au chumba cha Maaskofu, ambacho kina kanisa moja la moshi la Uzazi wa Kristo. Jengo hilo lilipewa jina la Askofu Mkuu Simon, ambaye wakati wa maisha yake ilijengwa mnamo 1669-1671. Wakati wa 17 - nusu ya kwanza ya karne ya 18, jengo la Simonovsky lilizingatiwa jengo la kifahari zaidi la makazi ya maaskofu, na Vologda nzima. Ujenzi wa baadaye ulijengwa sio tu wa nje, bali pia muonekano wa ndani wa muundo huu. Kama matokeo ya urejesho wa miaka ya 1960, kwa njia fulani, muonekano wa kifahari wa usanifu wa hapo awali wa vitambaa vya jengo ulirudishwa kidogo. Hata sasa, jengo la Simonovsky linachukuliwa kama mfano wa kipekee wa usanifu wa raia wa nusu ya pili ya karne ya 17.
Mara tu baada ya kujengwa kwa Korti ya Maaskofu, ilikuwa imezungukwa na kuta ndefu zilizotengenezwa kwa mawe, ambazo ziliunganishwa bila usawa na majengo ya karibu. Uzio mrefu wa kushangaza ulio na mianya na vifungu vilivyofunikwa kando ya upande wa ndani unafanana na ngome, licha ya ukweli kwamba haijawahi kushambuliwa na vikosi vya maadui. Aina hii ya sifa za usanifu wa serf zilibeba tabia ya mfano. Kujengwa kwa kuta hizo zenye nguvu kulisababishwa tu na majukumu ya kiitikadi ya kutukuza na kuinua kanisa na askofu. Ujenzi wa makazi ya sherehe na ya kina kwa mamlaka ya kiroho ilikuwa kawaida haswa mwishoni mwa karne ya 17.
Baada ya muda, majengo mapya yalionekana katika korti ya Maaskofu, na vile vile zile za zamani zilijengwa na kufanywa upya. Majengo mengi ndani ya ua yameunganishwa kwa karibu na kuta, ambazo huunda udanganyifu wa moja na ni ya kupendeza sana kutoka kwa maoni ya mifano ya kipekee ya karne ya 17.
Mwishoni mwa karne ya 17 - mwanzoni mwa karne ya 18, jengo jipya lilitokea - jengo la Jibrili, ambalo liliunganisha vyumba vya maaskofu upande wa kusini. Mara tu baada ya ujenzi wake, katika sehemu ya mashariki ya ua huo, jengo muhimu sana liliongezwa - jengo lisilo na jina, ambalo hazina na seli za serikali zilikuwepo. Katika karne ya 17, jengo la Gabriel lilipewa jina tena Irineevsky.
Mnamo miaka ya 1740, vyumba vya kuhifadhia vya hadithi moja vilionekana, ziko haswa kwa jengo la Simonovsky. Kama matokeo, jengo hilo lilibadilishwa sana, ambayo pia ilishawishi sura ya jengo hilo, lililotengenezwa hapo awali na mikanda ya plat.
Kwa hivyo, miundo yote ya usanifu inayoshiriki katika mkutano huo ilicheza jukumu muhimu sana katika picha ya korti ya Maaskofu yenye usawa. Kwa kuongezea, ni katika mkusanyiko huu wa usanifu unaweza kuona mchanganyiko wa kushangaza wa mitindo ya usanifu wa karne tatu zinazoandamana. Kwa sasa, kuna malango mawili kwa korti ya Maaskofu wa zamani: moja iko katika sehemu ya kaskazini ya uzio wa mawe inayoongoza kwenye ua wa Consistorsky, na ya pili iko katika kipindi kati ya mnara wa kengele na Kanisa Kuu la Ufufuo.
