Maelezo ya kivutio
Watafiti wa mitaa kutoka kote Urusi wanavutiwa na misitu ya Karelia, ambayo inaficha makaburi mengi ya historia ya nchi yetu. Mmoja wao iko karibu na kijiji cha Konchezero, kilicho pwani ya ziwa la jina moja. Historia ya kijiji hicho, kama historia ya jiji la Petrozavodsk, inatokana na msingi wa moja ya viwanda vinne vya jimbo la Olonets, ambavyo vilijengwa katika karne ya 18 kwa amri ya meli ya Peter I. Migodi mingi iliyoendelea karibu na kijiji cha Konchezero ni athari za shughuli za uchimbaji wakati huo.
Chini ya uongozi wa smelter master Wolf Martin Zimmermann, ambaye alikuja kutoka Saxony kama sehemu ya kikundi cha wataalamu wa madini, mnamo 1706 (kulingana na vyanzo vingine - mnamo 1707), ujenzi wa mmea wa Konchezersky ulianza. Ilikamilishwa na 1708. Hapo awali, mmea huo ulibuniwa tu kama smelter ya shaba, madini ya shaba yalitolewa kutoka mwisho wa kaskazini wa Pertozero. Walakini, karibu mara tu baada ya mmea kuanza kutumika, chuma na chuma viliyeyushwa.
Ukuzaji wa madini mengi katika eneo hilo ulianza. Amana zingine, pamoja na mgodi wa Nadezhda, ulio kwenye umati wa mwamba karibu mita 600 kutoka Pertozero, zimesalia hadi leo. Lakini, kwa bahati mbaya, kwa sababu ya uhifadhi duni na tishio lililopo la kuanguka, kutembelea jiwe hili la madini ni ngumu. Uchimbaji wa madini ya shaba hapa uliendelea hadi 1754, mgodi wa Nadezhda ulizingatiwa kuwa kuu kwa uwasilishaji kwenye mmea. Chuma cha chuma kilichimbwa huko Ukshezer: juu ya maji, kutoka kwa rafts, kwa msaada wa scoops zilizowekwa kwenye miti mirefu. Pia kuna amana zingine zinazojulikana zilizo na majina ya kupendeza: "Tai wa Urusi", "Furaha ya Mungu", "Jengo la Mungu".
Uchimbaji madini ulipangwa vizuri na kimaendeleo kwa wakati huo. Maabara, upholstery, smithies, nyumba za kusukuma maji zimejengwa karibu na amana. Hivi karibuni, kwa sababu ya utitiri wa wafanyikazi, makazi yalionekana karibu na mmea, ambao baadaye ulitumika kama msingi wa malezi ya kijiji cha Konchezero.
Jengo la mmea wa kuyeyusha shaba wa Konchezersky ulikuwa muundo wa kuvutia wa mbao. Kufikia 1719, biashara hiyo ilijumuisha vifaa vifuatavyo vya uzalishaji: smelter ya shaba na tanuu mbili, semina ya nyundo, bwawa kwenye Mto Viksha, tanuru ya mlipuko wa kuyeyuka chuma, na zingine. Shinikizo la maji ya Pertozero lilitumika kama nguvu ya kuendesha (hadi sasa, mabaki tu ya maporomoko ya maji ya handaki ndio yamesalia).
Mwisho wa Vita vya Kaskazini, mahitaji ya bidhaa za viwanda vinavyomilikiwa na serikali ya Olovets ilipungua, uzalishaji ulianza kupungua, na biashara hizo polepole zikaanguka. Katika msimu wa joto wa 1730, Wolf Zimmermann alitumwa tena kwa mmea wa Konchezersky kama naibu mkuu, na maagizo ya Peter I kuandaa kiwanda kwa uzinduzi baada ya wakati wa kupumzika. Mnamo 1753, mmea ulibadilisha kuwa kuyeyuka chuma kwa mmea wa Aleksandrovsky, mnamo 1754 kuyeyuka kwa shaba kulikoma, kwani smelter yake ya shaba ilijengwa huko Petrovskaya Sloboda. Kwa hivyo, kufikia 1774, mmea wa Konchezersky ulihamishiwa kwa mmea wa Aleksandrovsky ulioko Petrozavodsk.
Mnamo 1793, kama matokeo ya moto mkali, majengo ya asili ya mbao ya biashara yalikuwa karibu kabisa, na mahali pao semina ya mlipuko wa tanuru ilijengwa kutoka kwa jiwe, na mwanzoni mwa karne ya 19, viambatisho viwili vilitengenezwa ya matofali kwa idara zilizoumbwa. Hadi mwanzoni mwa karne ijayo, mmea wa Konchezersky uliendelea kufanya kazi, bidhaa kuu zilikuwa tupu za chuma zilizopewa mmea wa Aleksandrovsky. Walakini, licha ya mahitaji makubwa ya chuma cha kutupwa kutoka mkoa wa Olonets, mmea huo ulibaki hauna faida na mnamo 1905 hatimaye ilifungwa.
Katika nyakati za Soviet, mabaki ya majengo ya kiwanda, yaliyogeuzwa kuwa jengo moja, yalitumika kama semina katika shamba la serikali ya Konchezersky, labda kwa sababu ya hii wameokoka hadi leo. Leo, mabaki kidogo ya majengo ya asili ya kiwanda: misingi tu ya majengo, mabaki ya majengo, na sehemu ya handaki ambalo maji kutoka Pertozero yalitolewa kwa kiwanda.
