Maelezo ya kivutio
Hadithi inasema kwamba mwishoni mwa karne ya 17, wakati wa utawala wa Askofu Konstantin Brzhostovsky, watawa wa Utatu waliamua kukaa katika eneo hilo. Kwa sababu hii, eneo hili liliitwa Trinopolis, ambayo ni mji wa Watatu. Waliamua kujenga kanisa na, pamoja nayo, nyumba ya watawa. Hekalu lilijengwa katika kipindi cha 1695-1709 na mbunifu alikuwa, labda, Petro Putini.
Kulingana na vyanzo vingine, hekalu na monasteri ilijengwa mnamo 1703 na Askofu Konstantin Brzhostovsky mwenyewe. Kanisa la Utatu Mtakatifu, lililoko katika mji wa Vilnius, ni kanisa Katoliki la Katoliki lililowekwa wakfu kwa utukufu wa Utatu Mtakatifu.
Jengo la kanisa lenyewe na majengo ya nyumba ya watawa ya karibu ya zamani ya Utatu ni makaburi ya usanifu na historia. Ziko kaskazini mwa jiji, kwenye ukingo wa kulia wa Mto Viliya. Hekalu hapo awali lilikuwa la mbao.
Mnamo 1710, moto mkali uliibuka katika hekalu, majengo yote yaliteketea. Halafu iliamuliwa kujenga kanisa la mawe na majengo ya monasteri. Ujenzi uliisha mnamo 1722. Hapo ndipo ngazi za juu za minara zilijengwa. Katika miaka ya 1750-1760, hekalu lilijengwa upya, na matokeo yake lilipata vitu vya marehemu Baroque.
Wakati wa uvamizi wa Napoleon, hospitali ya jeshi ya jeshi la Ufaransa ilikuwa iko hekaluni. Kama mahekalu mengine yote au majengo mengine ambayo askari wa Ufaransa walikaa, hekalu liliharibiwa vibaya. Mambo ya ndani ya kanisa yaliteseka zaidi.
Mnamo 1832, kwa sababu ya uasi wa Kipolishi, nyumba ya watawa ilifutwa, na kanisa likafungwa. Miaka kumi baadaye, Jiji kuu la Orthodox liliomba kupokea kanisa kwa ajili ya waumini wake. Mnamo 1848, majengo hayo yalipelekwa kwa nyumba ya askofu na monasteri ya Orthodox. Kanisa lilibadilishwa jina na kuwa Kanisa la Mtakatifu Yusufu wa Ndugu, lilijengwa upya. Kaburi ndogo la Orthodox lilikuwa kwenye eneo la monasteri ya zamani. Kanisa la zamani, lililoko karibu, lilikarabatiwa na kugeuzwa kanisa la makaburi.
Mnamo 1917-1918, jengo la hekalu lilirudishwa kwa Wakatoliki. Makao ya watoto yatima na shule ya Kilithuania yalikuwa katika majengo ya monasteri. Mnamo 1926, nyumba ya watawa iliweka makazi ya majira ya joto ya askofu mkuu.
Mwisho wa Vita vya Kidunia vya pili, serikali ya Soviet ilifunga na kutaifisha hekalu. Hapo awali, hospitali ilikuwa hapa, na baadaye - kituo cha watalii.
Mnamo 1992, tata hiyo ilirudishwa tena kwa Wakatoliki, wamiliki wao wa kwanza. Iliamuliwa kuweka nafasi mpya ya Jimbo kuu la Vilnius na kituo cha kumbukumbu katika monasteri. Mnamo 1997 kanisa lilifanywa upya na kuwekwa wakfu.
Kanisa la Utatu Mtakatifu lilijengwa katika mtindo wa usanifu wa Baroque marehemu. The facade ya kanisa ni pande mbili, imegawanywa na mahindi anuwai na pilasters. Kwenye pande za kulia na kushoto, kulia kutoka daraja la pili la facade, minara miwili inainuka. Kitambaa cha pembetatu kimejengwa kati yao. Imepakwa rangi ya manjano - nyeupe, chini ya paa nyekundu-kahawia, kanisa linaonekana kuwa kubwa na kali, kama kazi zote za usanifu wa Marehemu Baroque. Ugumu huo umezungukwa na uzio wa chuma.
Wakati wa mabadiliko ya wamiliki, mapambo ya asili ya hekalu yaliharibiwa au kupotea. Kipande pekee cha kihistoria cha mambo ya ndani ni sanamu ya mbao iliyochukuliwa kutoka kwa facade ya Kanisa la Vilnius la Mtakatifu Catherine. Sanamu hiyo imetengenezwa kwa mtindo wa Baroque.
Kusoma hafla ambazo zilifanyika katika maisha ya watu wa Kilithuania na serikali ya Kilithuania, mtu anaweza kuweka sawa sawa na hatima ya Kanisa la Utatu Mtakatifu. Iliwaka, ikafungwa na kufunguliwa tena, ikabadilisha wamiliki wake, ikawa ukiwa na ikapona tena. Wakati huo huo, alihifadhi mtindo wake na ukuu wake.
