Maelezo ya kivutio
Petersburg, hadi katikati ya karne ya 19, hakukuwa na mfumo wa usambazaji wa maji katikati. Hadi wakati huo, kazi za mfumo wa usambazaji maji zilibebwa kwao wenyewe (kihalisi na kwa mfano) na wabebaji wa maji. Kupitia barabara zilizopigwa cobbled, wabebaji wa maji walivuta mapipa yao ya mbao kwenye mikokoteni ya magurudumu mawili. Katika siku hizo, maji katika mito yalikuwa bado safi, ambayo ilifanya iwezekane kuitumia kwenye shamba. Walichukua maji kutoka kwenye mito, kisha wakawapeleka kuzunguka mji. Mnamo 1858, mnamo Oktoba 10, Mfalme Alexander II alisaini hati ya kampuni ya hisa ya bomba la maji ya St Petersburg. Na baada ya miaka 5, mkabala na Jumba la Tavrichesky, kwenye Mtaa wa Shpalernaya, karibu na jengo la 56, mnara wa kwanza wa maji wa St Petersburg unaonekana.
Tangu 2003, karibu na mnara wa maji, kuna jiwe la kumbukumbu kwa mtoaji wa maji wa St Petersburg, akiashiria taaluma nzito ambayo imepita zamani. Kwa wakati wetu, mnara yenyewe una nyumba ya kumbukumbu inayoitwa "Ulimwengu wa Maji ya St Petersburg". Mnara wa maji ulijengwa mnamo 1858-1863. na ni ubunifu wa kihistoria wa usanifu wa muundo wa viwandani wa karne ya 19. Historia ya maendeleo ya mfumo wa usambazaji maji wa jiji, ambayo imekua zaidi ya karne moja, imewasilishwa kwa wageni wa makumbusho.
Waandishi wa mradi wa mnara huo ni mbuni V. Vasilyev na sanamu S. Dmitriev. Sergei Dmitriev, mwandishi wa utunzi, akizungumzia juu ya kazi ya sanamu na alipoulizwa juu ya picha maarufu ya mbebaji wa maji kutoka kwa filamu ya Soviet "Volga-Volga", anasema kwamba hakuzuiliwa kabisa na ubaguzi wa mchekeshaji wa vichekesho. Kinyume chake, sanamu hiyo ilifanya kazi kwa njia ya idadi kubwa ya vifaa kutoka kwa kumbukumbu za kihistoria, na hakuna maelezo hata moja muhimu yaliyofichwa kutoka kwa mtazamo wake wa kitaalam.
Mnara wa shaba unatupa kielelezo cha ukubwa wa maisha ya mbebaji wa maji. Kibeba maji, na shida inayoonekana, anaendesha gari kwenye barabara ya mawe, ambayo juu yake kuna pipa la maji, na anaambatana na rafiki yake mwaminifu - mbwa anayekimbia mbele kidogo, ambaye pia alikuwa kwenye huduma hiyo na kumjulisha wenyeji wa nyumba hizo na magome yake ambayo walikuwa wameleta maji. Katika siku hizo, maji yalichukuliwa kutoka mito ya St Petersburg: Neva, Fontanka, Moika, na pia kutoka kwa mifereji mingi. Maji safi kabisa yalikuwa katika Neva, na yaliuzwa kwa kunywa na kupika. Maji kutoka mito na mifereji mingine yalitumiwa kwa mahitaji ya kaya na kuuzwa kwa gharama ya chini. Ambapo maji yalichukuliwa kutoka inaweza kuamua na rangi ya pipa ambayo ilisafirishwa, kwa hivyo, bora ilisafirishwa kwa mapipa meupe, maji kutoka Moika na Fontanka - kwa manjano, kutoka kwa mifereji - kijani.
Taaluma ya mbebaji wa maji haikutoweka mara baada ya uzinduzi wa mfumo wa usambazaji maji, lakini kwa muda uliendelea kushindana nayo. Kwa kweli, tangu kuzinduliwa kwa mnara wa maji, kituo cha St. Petersburg tu ndicho kimetolewa na maji. Wakazi wa wilaya zingine za jiji waliendelea kutumia huduma za wafanyikazi wa taaluma ya kubeba maji, ambayo hupotea hatua kwa hatua katika historia, kwa usambazaji wa maji. Kwa kuongezea, muda mfupi baada ya kuanza kwa operesheni ya mnara huo, kuanza kwa theluji kulifanya mfumo wa usambazaji maji usiweze kutumiwa, ambao ulisababisha kurudi kwa wabebaji wa maji na mikokoteni yao ya magurudumu mawili kwenye mitaa ya katikati ya St. Na, licha ya ukweli kwamba kazi ya mfumo wa usambazaji wa maji ilianza tena mnamo 1861, licha ya uboreshaji na upanuzi wa mfumo wa usambazaji maji, taaluma ya mbebaji wa maji ilibaki muhimu kwa zaidi ya nusu karne. Huduma hii ilifanya kazi hadi miaka ya 1920, kwani sio wote wa Petersburgers wakati huo waliweza kumudu huduma za mfumo wa usambazaji maji, lakini waliendelea kutumia visima au usambazaji wa maji.
Na bado, taaluma ya kubeba maji ilibidi ipe njia ya maendeleo mbele ya mfumo wa usambazaji maji. Lakini sanamu ya asili kwa kumbukumbu ya watu wanaosambaza idadi ya watu wa jiji hilo na maji itawafurahisha wageni na wakaazi wa St Petersburg kwa muda mrefu ujao.
