Maelezo ya kivutio
Mnara wa uharibifu unachukua nafasi muhimu katika ngumu ya makaburi kwa heshima ya vita vya Urusi na Kituruki katika Hifadhi ya Catherine. Ilikuwa moja ya kwanza kujengwa mnamo 1771 na mbunifu Felten. Mnara huo ni ishara ya kuanguka kwa Bandari ya Ottoman wakati wa vita vya Urusi na Uturuki mnamo 1762, ambavyo vilimalizika kwa kutiwa saini kwa amani ya Kuchuk-Kainardzhi mnamo 1768. Mnara huu wa uharibifu ni ishara ya magofu yaliyozikwa chini ya ardhi - mfano wa Ugiriki kubwa chini ya utawala wa Dola ya Ottoman.
Kazi ya ujenzi ilifanywa na mbunifu I. M. Sitnikov. Mnara wa uharibifu ni safu kubwa ya Tuscan, iliyozama chini, ambayo imekamilika na jukwaa la mraba pana. Mnara wa mawe umevikwa taji ya belvedere-pavilion, ambayo imewekwa juu ya dari tambarare na imetengenezwa kwa jiwe la slab. Belvedere imeundwa kama turret iliyochakaa na lancet ya Gothic kupitia fursa. Mnamo 1773 msanii A. Belsky na wasaidizi wake walijenga kuta za alfresco za magofu ya Mnara kutoka nje. Nyufa zilichongwa haswa kwenye ukuta uliopakwa, ambao uliiga kasoro za asili za uashi, kwa sababu ambayo kuta na mnara zilifanana na magofu, ambayo yalikuwa ya kupendeza haswa katika nusu ya pili ya karne ya 18.
Mnara huo una nguzo za nje na za ndani. Imeunganishwa na sehemu wazi, iliyofichwa kwa sehemu kwenye tuta la mlima wa udongo, unaotokana na Lango la Nguruwe-Chuma. Ukuta unaokabili bustani hukatwa na upinde wa semicircular, kumbukumbu ambayo imefanywa kwa vitalu vya jiwe la Pudost. Upinde ni aina ya mlango wa ukanda. Kwenye upande wake wa kulia kuna barabara panda ya helical, ambayo hutumika kupanda kwenye jukwaa la juu. Juu ya mnara, kwa urefu wa m 21 kutoka kwa msingi, kuna dawati la uchunguzi, kutoka ambapo maoni mazuri ya bustani ya mazingira hufungua.
Mnara wa uharibifu ulitumika kama jukwaa la kutazama, ukuta wa ngome na tuta la mchanga na upinde wa mlango ulitumika kwa skiing ya burudani na matembezi. Katika karne ya 18. Mnara wa uharibifu umekuwa jengo maarufu zaidi katika mbuga za Tsarskoye Selo, zinazopendwa sana na wasanii wengi. Muundo "ulioharibiwa nusu" uliipa ladha maalum na asili.
Wakati wa uwepo wake, Mnara wa Uharibifu umerejeshwa mara mbili tu. Marejesho ya kwanza yalifanywa mnamo miaka ya 1880. Kazi haikuwa kamili, kwa hivyo, katika karne iliyofuata, mnara huo ulikuwa umechakaa sana. Mwishoni mwa miaka ya 90. Karne ya 20 Mnara wa uharibifu ulikuwa tena katika uangalizi katika suala la urejesho, lakini kazi kubwa ya kurudisha ilianza tu mnamo 2004-2005. Mnara wa uharibifu ulijumuishwa katika orodha ya ujenzi wa muda mrefu kwa sababu ya ukosefu wa fedha za kutosha kwa kazi ya kurudisha. Marejesho ya mnara huo yalikamilishwa mnamo 2006. Lengo lake kuu lilikuwa kukarabati uharibifu uliosababishwa na jengo kwa wakati na vita wakati wa kuhifadhi rangi ya asili ya "magofu".
Mnara wa uharibifu ulifunguliwa kwa umma mnamo Julai 17, 2009.
Kwa upande wa usanifu, saizi, kiwango, hali ya kiufundi, Mnara wa Uharibifu ulikuwa kitu cha shida sana. Marejesho yake hayangeweza kuahirishwa kwa muda mrefu. Mkandarasi alianza kurudisha kivitendo kutoka mwanzoni. Kwanza, msingi huo ulirejeshwa kwa kutumia mazoezi ya uchunguzi wa akiolojia na utaftaji wa eneo la kihistoria la msingi wa Mnara. Baada ya hapo, kazi za mifereji ya maji zilifanywa, mfumo wa mifereji ya maji ulibadilishwa. Kujenga tena ukuta ilibidi kuwa mwangalifu sana, kwani ilikuwa ni lazima kuzingatia utangamano wa vifaa vipya vya ujenzi na zile za kihistoria na kuzingatia kueneza kwa nguvu kwa kuta na unyevu. Yote haya yalifanyika. Kazi ilifanywa kuboresha eneo la bustani karibu na jengo, urejesho wa ngazi na madaraja ya mabwawa, ambayo yaliharibiwa wakati wa miaka ya vita. Kama matokeo, walirudishwa kwa muonekano wao wa asili kulingana na nyaraka za kumbukumbu kutoka karne ya 18. Vichochoro vilipambwa na madawati mapya ya mawe.
